sakramenty

Sakramenty Święte to, według Katechizmu Kościoła Katolickiego, skuteczny znak łaski, ustanowiony przez Chrystusa i powierzony Kościołowi. Sakramentów jest siedem – chrzest, bierzmowanie, Eucharystia, pokuta, namaszczenie chorych, kapłaństwo, małżeństwo. Obejmują one wszystkie etapy i najważniejsze momenty z życia chrześcijanina.

Chrzest Święty

„Chrzest jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów”.

/KKK 1213/

Chrzest święty otwiera drogę do kolejnych sakramentów. Aby ochrzcić dziecko, rodzice powinni zgłosić się do księdza. Powinni pamiętać też o metryce urodzenia dziecka, która jest konieczna, by dopełnić wszystkich formalności. Niezbędne artykuły do chrztu to przede wszystkim szatka i świeca chrzcielna. Z kolei jako pamiątka chrztu może służyć złoty czy srebrny medalik, obrazki srebrne czy też Biblia dla dzieci.

Chrzest jest fundamentem życia chrześcijańskiego, początkiem życia z Jezusem Chrystusem, wyrzeczeniem się zła i grzechu, bramą do wspólnoty Kościoła i Królestwa Niebieskiego, w którym wszyscy spotkamy się jako członkowie jednej miłującej się nawzajem rodziny. 

Chrzest nie jest magią, dzięki której dziecko będzie zdrowe i szczęśliwe. Rodzice, chrzestni, cała rodzina i wspólnota swoim przykładem muszą pomagać, aby otrzymane w czasie chrztu łaski pomnażały się i dawały owoc, a człowiek czuł się szczęśliwy.

Życie, jak i chrzest, jest nieodwołalnym darem pochodzącym od Boga. Wyciska on na duszy niezatarte, duchowe znamię, „charakter”, który uzdalnia ochrzczonego do uczestnictwa w kulcie chrześcijańskim.

Charakteru sakramentalnego nie niszczy nawet grzech ciężki, dlatego chrzest można przyjąć tylko jeden raz. To niezatarte znamię powoduje, że mamy udział w tzw. powszechnym kapłaństwie wiernych, a więc zobowiązani jesteśmy do składania Bogu czci i budowania Kościoła.

Dlatego, że chrzest to narodziny do nowego życia w Chrystusie. Stosownie do woli Pana, chrzest jest konieczny do zbawienia, tak samo jak Kościół, do którego chrzest wprowadza. Jaki jest główny obrzęd podczas udzielania sakramentu chrztu? Główny obrzęd sakramentu chrztu to trzykrotne zanurzenie kandydata w wodzie bądź trzykrotne polanie mu głowy wodą, i równoczesne wypowiedzenie słów: „(Imię)… Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.

Owocem chrztu lub łaską chrztu jest bardzo bogata rzeczywistość, na którą składa się: odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów indywidualnych, towarzyszące temu udzielenie daru nowego życia, dzięki któremu człowiek staje się adoptowanym dzieckiem Ojca, cząstką Chrystusa, świątynią Ducha Świętego. W ten sposób ochrzczony zostaje włączony do Kościoła, Ciała Chrystusa, i dopuszczony do uczestnictwa w kapłaństwie Chrystusa.

Chociaż w stosunku do rodziców naturalnych rola chrzestnych jest pomocnicza, to jednak właśnie oni deklarują pomoc rodzicom w realizacji istotnych obowiązków wiary i naturalnych powinności, zwłaszcza w kwestiach wychowania i religijno-ludzkiej formacji dziecka. W przypadku, kiedy rodzice naturalni są słabo praktykującymi czy nawet obojętnymi, to rola chrzestnych nabiera pierwszorzędnego znaczenia, a więc mają zapewnić dziecku chrześcijańskie wychowanie. Rodzice chrzestni w imieniu Kościoła przyjmują zobowiązanie troski o rozwój wiary dziecka, zwłaszcza dając świadectwo swoim życiem.

W związku z tym Kościół stawia przed rodzicami chrzestnymi następujące wymagania (kan. 874):

– powinni być wybrani przez rodziców dziecka lub przyjmującego chrzest,

– wyrazili gotowość podjęcia się tego zadania i mają intencję pełnienia tej posługi,

– ukończyli 16 lat,

– są praktykującymi katolikami i przyjęli już sakrament bierzmowania,

– prowadzą życie eucharystyczne,

– żyją zgodnie z wiarą i są odpowiedni do podjęcia się zadania chrzestnego,

– jeśli są małżonkami – przyjęli sakrament małżeństwa (ślub kościelny),

– nie zaciągnęli kary kościelnej, np. ekskomuniki za przerwanie ciąży,

– nie są rodzicami naturalnymi dziecka.

Znaczenie i łaska sakramentu chrztu ukazują się jasno w obrzędach jego celebracji. Uczestnicząc w nich z uwagą, śledząc czynności i słowa tej celebracji, wierni są wprowadzani w całe bogactwo tego, co ten sakrament oznacza i co urzeczywistnia w każdym neoficie. 

Znak krzyża na początku celebracji wyciska pieczęć Chrystusa na tym, który ma do Niego należeć, i oznacza łaskę odkupienia, jaką Chrystus nabył dla nas przez swój Krzyż. 

Głoszenie słowa Bożego oświeca kandydatów i zgromadzenie prawdą objawioną i pobudza ich do udzielania odpowiedzi wiary, nieodłącznej od chrztu. Chrzest jest bowiem w szczególny sposób „sakramentem wiary”, ponieważ jest sakramentalnym wejściem w życie wiary. 

Ponieważ chrzest oznacza wyzwolenie od grzechu i od kusiciela, czyli diabła, dlatego wypowiada się nad kandydatem egzorcyzm. Namaszcza się go olejem katechumenów lub celebrans kładzie na niego rękę. 

Następuje wówczas istotny obrzęd sakramentu – chrzest w sensie ścisłym. Oznacza on i urzeczywistnia śmierć dla grzechu i wejście w życie Trójcy Świętej przez upodobnienie do Misterium Paschalnego Chrystusa. Dokonuje się chrztu przez trzykrotne polanie wodą głowy kandydata. 

Namaszczenie krzyżmem świętym, wonnym olejem poświęconym przez biskupa, oznacza dar Ducha Świętego dla dziecka. 

Stał się on chrześcijaninem, to znaczy „namaszczonym” Duchem Świętym, wszczepionym w Chrystusa, który jest namaszczony jako kapłan, prorok i król. 

Biała szata ukazuje, że ochrzczony „przyoblekł się w Chrystusa” (Ga 3, 27) i zmartwychwstał z Chrystusem. 

Świeca zapalona od paschału oznacza, że Chrystus oświecił dziecko i że ochrzczeni są w Chrystusie „światłem świata” (Mt 5,14). 

Nowo ochrzczony jest teraz dzieckiem Bożym w Jedynym Synu. Może odmawiać modlitwę dzieci Bożych: „Ojcze nasz”. 

Uroczyste błogosławieństwo kończy obrzęd udzielania chrztu. Podczas chrztu niemowląt szczególne miejsce zajmuje błogosławieństwo matki i ojca.

Po zgłoszeniu dziecka do sakramentu chrztu świętego rodzice i rodzice chrzestni muszą przystąpić do spowiedzi świętej. Ponadto rodzice oraz rodzice chrzestni biorą udział w katechezie chrzcielnej, która odbywa się we środę (datę wyznaczy kapłan) przed chrztem świętym, o godz. 19.00.

  • Przyjść do zakrystii 15 min. wcześniej przed obrzędem udzielania sakramentu
  • Mieć akt urodzenia dziecka lub inny dokument
  • Mieć świecę i białe ubranko dla dziecka
  • Mieć ważne dokumenty osobiste (w przypadku rodziców i rodziców chrzestnych)

Bierzmowanie

„Przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej”.

/KKK 1285/

Bierzmowanie jest sakramentem, który umacnia więź młodego człowieka z Kościołem poprzez otrzymanie Ducha Świętego. Przystępuje do niego przeważnie młodzież, chociaż prawo do bierzmowania mają również dorośli, którzy z różnych przyczyn nie przystąpili wcześniej do tego sakramentu. Świadkami bierzmowania powinny być osoby ochrzczone i również bierzmowane. Do bierzmowania niezbędne jest krzyżmo, czyli mieszanina oliwy i balsamu, poświęcona przez biskupa. Doskonałą pamiątką bierzmowania może być srebrny obrazek, medalik, Pismo Święte czy książki religijne z dedykacją.

Msze święte dla kandydatów do przyjęcia sakramentu bierzmowania odbywają się w niedziele o godz. 13.30.

Do sakramentu bierzmowania mogą też przystąpić osoby dorosłe.
Spotkania przygotowujące kandydatów do przyjęcia Sakramentu odbywają się w niedziele: o godz. 12.30 i 14.30.


Rejestracja od listopada

Sakramenty bierzmowania, chrztu i Eucharystii nazywane są sakramentami inicjacji, albo wtajemniczenia chrześcijańskiego. W nazwie tej chodzi o podkreślenie, że za ich pośrednictwem dokonuje się niepowtarzalne i jedyne w swoim rodzaju przejście człowieka do nowego i definitywnego życia z Bogiem.

Z wejściem tym łączy się konieczność dokonania wyboru dotyczącego ostatecznego przeznaczenia człowieka. Wraz z wyborem Boga i zapoczątkowanego przez Syna Bożego – Jezusa Chrystusa – królestwa Bożego człowiek zostaje włączony do Kościoła – Ciała Chrystusa. W ten sposób wkracza w nową jakość swojego życia, otrzymując przy tym żywotną siłę, której źródłem i dawcą jest Chrystus. Trzeba również zaznaczyć, że wydarzenia te w żadnym wypadku nie przeszkadzają w realizacji własnego życia. Pomagają natomiast w osiąganiu pełni człowieczeństwa ofiarowanego przez Boga.

Nazywając bierzmowanie sakramentem dojrzałości, Kościół pragnie zaznaczyć, że przyjmujący go chrześcijanin zostaje umocniony Bożą mocą w swym pragnieniu czynienia w świecie dobra. Chrześcijanie wierzą w otrzymanie w tym sakramencie szczególnej mocy Ducha Świętego, który zachęca i uzdalnia do świadczenia o Chrystusie w Kościele i w życiu publicznym. Znaczenie tego sakramentu można przyrównać do wydarzeń związanych z zesłaniem Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy. Już przed tym wydarzeniem uczniowie Jezusa byli zaczątkiem Kościoła, wspólnotą wierzącą w zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa. Dopiero jednak wydarzenie zesłania na nich Ducha Świętego spowodowało, że wspólnota ta stała się dla świata widzialnym znakiem udzielonego światu daru zbawienia (Dz 2, 1-47). W następstwie tego, napełnieni mocą Ducha Świętego, Apostołowie zaczęli odważnie głosić ówczesnemu światu dobrą nowinę o zbawieniu.

Podobnie rzecz ma się w życiu poszczególnego chrześcijanina. Otrzymane podczas chrztu nowe życie swą pełną moc osiąga w bierzmowaniu  („bierzmowanie” znaczy „umocnienie”). Sakrament ten staje się dla chrześcijanina znakiem, że Duch Święty, którego Jezus przyobiecał swym uczniom (J 16, 7 – 13), pragnie go ogarnąć i poruszyć. Niekiedy też określamy bierzmowanie mianem „pieczęci”. Pieczętujemy i doskonalimy to, co zapoczątkowane zostało w nas podczas otrzymania sakramentu chrztu: wspólnotę z Chrystusem i Jego Kościołem i zaangażowanie w służbę dla dobra ludzi w duchu Jezusa.

O ile w sakramencie chrztu Duch Święty przychodzi do człowieka jako Boże życie, to w sakramencie bierzmowania zstępuje jako Energia Boża. Energia ta udziela mu darów niezbędnych do tego, by mieć w sobie dość sił do zmagania się ze złem oraz prowadzenia życia godnego człowieka wierzącego w kochającego go Boga. W Kościele przyjął się zwyczaj udzielania tego sakramentu młodym wierzącym dla podkreślenia, iż obecny w życiu człowieka Chrystus przychodzi mu ze szczególną pomocą w przełomowych momentach jego życia. Bez wątpienia takim momentem jest wchodzenie w dorosłość. Udzielaną pomocą są dary Ducha Świętego dla umocnienia jego wiary i trwania w jedności z Chrystusem i Jego Kościołem.

Udzielanie sakramentu bierzmowania poprzedza wyznanie wiary, podobnie jak to miało miejsce przed chrztem. W przypadku gdy chrzczone było małe dziecko, wyznanie wiary przed przyjęciem sakramentu bierzmowania jest jego osobistym aktem, którym sankcjonuje wiarę wyznaną w jego imieniu przez rodziców i rodziców chrzestnych. To, co sprawia bierzmowanie, widoczne jest w znakach czynionych przez biskupa (czy kapłana) przy jego udzielaniu. Najpierw wyciąga on ręce nad wszystkimi kandydatami do bierzmowania i wypowiada słowa modlitwy proszącej o przyjście Ducha Świętego. Po czym kładzie na każdym z kandydatów z osobna dłoń – gest błogosławieństwa, łączności i przyjęcia do służby – i zwraca się do każdego z nich po imieniu: „N., przyjmij znamię daru Ducha Świętego”. Równocześnie namaszcza jego czoło krzyżmem kreśląc na nim znak krzyża. Duch Jezusa Chrystusa – „Pomazańca” – daje bierzmowanemu odwagę i pobudza go do czynienia w życiu tego, co czynił w swoim życiu Jezus Chrystus: całkowicie żyć dla Boga i z Jego polecenia istnieć dla innych. O tej tajemnicy chrześcijańskiego życia tak pisał święty Paweł w Liście do Rzymian: „Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy” (Rz 8, 9-10).

Sakrament bierzmowania sprawia, że chrześcijanin pełniej uczestniczy w zbawczym posłannictwie Jezusa Chrystusa dzięki otrzymanej szczególnej łasce Ducha Świętego. Dostępuje też pełniejszego niż to miało miejsc w sakramencie chrztu udziału w kapłańskiej, prorockiej i królewskiej misji Jezusa Chrystusa. Zostaje też powołany do składania świadectwa wiary w Jezusa Chrystusa oraz do podejmowania odpowiedzialnych zadań w Kościele i świecie. Dary, a wraz z nimi i zadania otrzymane w sakramencie bierzmowania, chrześcijanin otrzymuje nie tylko dla własnego dobra, ale też dla dobra innych po to, by inni ludzie w nich mogli doświadczać miłości samego Boga, który jest źródłem wszelkiego dobra.

Przyjmujący sakrament bierzmowania chrześcijanin musi być też świadomy i tego, że ukazujące powołanie chrześcijanina słowa Jezusa skierowane do uczniów: „Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi” (Mt 5, 14-16) nie będą dla wszystkich oczywiste, a u wielu będą wywoływać wręcz sprzeciw.

Sakrament bierzmowania chrześcijanin otrzymuje nie tylko dla siebie, lecz także dla dobra innych. Otrzymany Dar Ducha Świętego za pośrednictwem bierzmowanych winien przemieniać ludzi: powinien ich nawiedzać, aby mogli doświadczyć bliskości obdarowującego miłością i nadzieją Boga. Przekonanie to domaga się od chrześcijanina włączania swoich uzdolnień i umiejętności w służbę dobra wspólnoty, np. włączając się do przygotowania Mszy Świętej, w rozwiązywaniu problemów społecznych swojego otoczenia, przez troskę o osoby starsze, samotne czy potrzebujące pomocy. Takich możliwości dostarcza praca z młodzieżą bądź włączanie się w życie i działalność społeczności parafialnej. Bierzmowany nie powinien stawiać pytania: „Co za to otrzymam?”, lecz „Komu jestem potrzebny?” „W jakich obszarach życia społecznego mogą przydać się moje zdolności?” „Czy znajduję w sobie dość sił do zmagania się ze złem oraz prowadzenia życia godnego człowieka wierzącego w kochającego go Boga?” „Czy czuję się związany z Jezusem Chrystusem i Jego Kościołem?” „Które z wydarzeń ostatnich miesięcy i tygodni mojego życia świadczą o prawdziwości moich wysiłków potwierdzających te więzi?” „Czy o nich dzisiaj pamiętam?” „Dlaczego chrześcijanin nie może odrzucać ani zatrzymywać tylko dla siebie otrzymanego w sakramentach chrztu i bierzmowania daru życia z Bogiem?”

Sakrament bierzmowania obok sakramentów chrztu i święceń kapłańskich należy do sakramentów, które – raz przyjęte – zachowują na zawsze swą ważność. Polecenie Boga, aby chrześcijanie mocą Ducha Świętego działali w Kościele i świecie, nie potrzebuje dodatkowego potwierdzenia.

Bierzmowanie udoskonala łaskę chrztu – jest ono sakramentem, który daje Ducha Świętego, aby głębiej zakorzenić nas w synostwie Bożym, ściślej wszczepić w Chrystusa, umocnić naszą więź z Kościołem, włączyć nas bardziej do jego posłania i pomóc w świadczeniu o wierze chrześcijańskiej słowem, któremu towarzyszą czyny (KKK 1316).

Pytanie o odpowiedni wiek do przyjęcia sakramentu bierzmowania w różny sposób rozstrzygają kompetentne władze w Kościołach lokalnych. W Kościele łacińskim ogólnie został przyjęty „wiek rozeznania”, jako czas udzielania bierzmowania. Nie należy jednak mylić dojrzałego wieku wiary z dojrzałym wiekiem rozwoju naturalnego. W Kościele na Litwie z racji duszpasterskich na ogół bierzmowania udziela się dorastającej młodzieży, która może już całkowicie samodzielnie opowiedzieć się za Chrystusem i Kościołem.

Eucharystia

„Eucharystia jest źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego”.

/KKK 1324/

Eucharystia, inaczej także Najświętszy Sakrament, Komunia Święta, Wieczerza Pańska, Msza Święta, to sakrament ustanowiony podczas Ostatniej Wieczerzy. Jest to sakrament obecności Jezusa, podczas którego mamy możliwość spożywać Jego Ciało i Krew.

Informacja o przygotowaniu dzieci do pierwszej komunii świętej

Kościół Katolicki pragnie, aby wierni jak najgłębiej zrozumieli powołanie bycia chrześcijaninem. Dlatego usiłuje przekazać podstawy życia religijnego w sposób możliwie najlepszy. Lekcje religii w szkole uczą ogólnych zasad wiary. Natomiast celem katechez parafialnych jest pomóc w przygotowaniu do świadomego życia chrześcijańskiego. Dzieci w wieku 9–10 lat są przygotowywane do Sakramentów Pojednania i Eucharystii w ciągu jednego roku szkolnego (od października do maja) według programu Centrum Katechetycznego archidiecezji wileńskiej, który przewiduje 24 spotkań.

Katecheci dążą nie tylko zapoznać, ale przede wszystkim zaprzyjaźnić dziecko z osobą Jezusa Chrystusa i w taki sposób wprowadzić je w życie sakramentalne. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu i trwają 1 godzinę. Dziecko wraz z rodzicami jest zobowiązane do udziału w niedzielnej Mszy świętej o godz. 13.30. W czasie ferii zajęcia się nie odbywają.

Rodzice są również zobowiązani do uczestniczenia we wszystkich spotkaniach niedzielnych (katechezach) organizowanych wyłącznie dla rodziców lub opiekunów dziecka.

Pierwsza Spowiedź i Komunia Święta dzieci w naszej Parafii odbywa się w terminie ustalonym z rodzicami na spotkaniu organizacyjnym.

Podstawowe przygotowanie do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej odbywa się w ramach katechizacji szkolnej. Dzieci, które uczą się w szkołach poza terenem Parafii, a należą do naszej wspólnoty parafialnej, winny być zgłoszone przez rodziców we wrześniu na początku roku szkolnego. 

Rejestracja dzieci odbędzie się w dniach: 

10, 17, 24 września (niedziela) o godz. 10.00 w domu parafialnym przy ul. Kalvarijų 329.

Podczas rejestracji należy dostarczyć kopię świadectwa chrztu dziecka i wypełniony formularz.

Kościół Katolicki pragnie, aby wierni jak najgłębiej zrozumieli powołanie bycia chrześcijaninem. Dlatego usiłuje przekazać podstawy życia religijnego w sposób możliwie najlepszy. Lekcje religii w szkole uczą ogólnych zasad wiary. Natomiast celem katechez parafialnych jest pomóc w przygotowaniu do świadomego życia chrześcijańskiego. Dzieci w wieku 9–10 lat są przygotowywane do Sakramentów Pojednania i Eucharystii w ciągu jednego roku szkolnego (od października do maja) według programu Centrum Katechetycznego archidiecezji wileńskiej, który przewiduje 24 spotkań.

Katecheci dążą nie tylko zapoznać, ale przede wszystkim zaprzyjaźnić dziecko z Jezusem Chrystusem i w taki sposób wprowadzić je w życie sakramentalne. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu i trwają 1 godzinę. Dziecko wraz z rodzicami jest zobowiązane do udziału w niedzielnej Mszy świętej. W czasie ferii zajęcia nie odbywają się.

Rodzice są również zobowiązani do uczestniczenia we wszystkich spotkaniach niedzielnych (katechezach) organizowanych wyłącznie dla rodziców lub opiekunów dziecka.

Dzieci pragnący rozpocząć przygotowania do Pierwszej Komunii Świętej są zobowiązani do uczestnictwa na lekcjach religii w szkole.

Rejestracja (należy dostarczyć świadectwo chrztu dziecka, oraz prośbę, której formę należy pobrać z naszej strony internetowej) dzieci odbędzie się w dniach:

11, 18, 25 września (niedzielia) o godz. 10.00 w domu parafialnym przy ul. Kalvarijų 329

pokuta i pojednanie

„Ci, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą”.

/KKK 1422/

Kolejny z sakramentów – pokuta – to pojednanie z Bogiem. Warunkiem dobrej spowiedzi jest rachunek sumienia, żal za grzechy, mocne postanowienie poprawy, szczera spowiedź oraz zadośćuczynienie, czyli wypełnienie zadanej przez kapłana pokuty, a także, w miarę możliwości, naprawienie wyrządzonych szkód.

Namaszczenie chorych

„Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu”.

/KKK 1499/

Namaszczenie chorych, błędnie nazywane ostatnim namaszczeniem może być udzielane osobom cierpiącym na przewlekłe choroby, osobom starszym przed operacją medyczną, a nawet nieprzytomnym, jeśli przypuszcza się, że w normalnych warunkach zgodziliby się przyjąć ten sakrament. Kapłan nawiedza chorych w domach i szpitalach.

Kapłaństwo

„Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej”.

/KKK 1536/

Kapłaństwo to sakrament święceń, natomiast kapłan jest osobą duchowną, pełniącą takie funkcje w domu Bożym, jak sprawowanie mszy świętej czy udzielanie sakramentów. Atrybuty kapłana to przede wszystkim sutanna i koloratka. Niektórych sakramentów udziela on dodatkowo w komży i stule, sakrament Eucharystii natomiast sprawuje w albie i ornacie.

Katolicy w każdy pierwszy czwartek miesiąca modlą się o uświęcenie duchowieństwa oraz o nowe powołania kapłańskie, zakonne i misyjne.

Małżeństwo

„Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu”.

/KKK 1601/

Małżeństwo w kościele katolickim to związek kobiety i mężczyzny. Jest to sakrament nierozerwalny, dlatego podjęcie decyzji o jego zawarciu powinno być poprzedzone naukami przedślubnymi i przede wszystkim przemyślaną decyzją. Symbolem zawarcia związku małżeńskiego są obrączki, które podczas ceremonii zaślubin umieszczane są na specjalnej tacce.

Narzeczeni powinni zgłosić zamiar zawarcia małżeństwa w zakrystii przynajmniej pięć miesięcy przed planowanym terminem ślubu. Wówczas otrzymają potrzebne informacje dotyczące wszelkich formalności związanych z zawarciem małżeństwa.

Na miesiąc przed ślubem podczas kolejnego spotkania z księdzem muszą przedłożyć następujące dokumenty:

  • dowód osobisty,
  • aktualne Świadectwo Chrztu (z datą do sześciu miesięcy wstecz),
  • Świadectwo Bierzmowania (jeżeli nie ma potwierdzenia tego sakramentu na Świadectwie Chrztu),
  • Świadectwo ukończenia konferencji dla narzeczonych,
  • Zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (w przypadku „ślubu konkordatowego” zawartego przed ślubem kościelnym),
  • dane świadków sakramentu (imię, nazwisko, adres zamieszkania).